Ігар Карнялюк расказаў, як абгарэў падчас канцэрту на «Славянскім базары»
«Ён мяне ўзарваў. Я сяджу за інструментам — і такі пах абсмаленага кабана. Пасля канцэрту мяне адвезлі на хуткай дапамозе».
![Ігар Карнялюк Игорь Корнелюк Igor Kornelyuk](http://dj97ou90w5f1d.cloudfront.net/img/w840d4webp1/photos/z_2025_02/1-jwxbc.jpg.webp)
Ураджэнец Брэста, спявак Ігар Карнялюк расказаў некалькі незвычайных гісторый, якія адбыліся з ім падчас выступленняў у Беларусі.
«Я, здаецца, быў калі не першы, то адзін з першых артыстаў, хто выступаў у амфітэатры ў Віцебску. Вечарам (…) праз шчылінку ў заслоне я бачу пяць тысяч чалавек, якія заплацілі па тры рублі, каб слухаць мае песні. У мяне пачалася істэрыка. Я расплакаўся. Мяне не могуць супакоіць. Пара пачынаць. А я ніяк не супакойваюся. Мы затрымалі канцэрт хвілін на сорак. Потым я выцер соплі і выйшаў да інструмента», — згадаў Карнялюк у інтэрв'ю на ютуб-канале «ВИА «Поющие гитары».
Але канцэрт спеваку і кампазітару запомніўся не гэтым. Па яго словах, тады вельмі папулярным было выкарыстанне піратэхнікі на канцэртах:
«Я тады вельмі захапляўся. Мы тады глядзелі ўсе гэтыя кліпы, «як там у іх». А тады гэта быў час, калі вельмі была папулярнай піратэхніка на сцэне. І ў мяне быў такі самапальны дамарослы піратэхнік. Ён, зараза, ніяк не мог запомніць, блытаў і [запускаў піратэхніку] заўсёды, калі я паміж гэтымі «хатабычамі» знаходжуся. Яны яшчэ не ўзляцелі — а я адчуваю, і раблю страшэнны скачок у зад сцэны.
Але на перадапошнім канцэрце ў Віцебску я не ўбярогся. Ён мяне ўзарваў. Я сяджу за інструментам — і [адчуваю] пах абсмаленага кабана, таму што ў мяне і касцюм падгарэў, і валасы на грудзях падгарэлі. Пасля канцэрту мяне адвезлі на хуткай дапамозе. Там намазалі ўсякімі гэтымі антыапёкавымі сродкамі, нечым пракалолі», —
згадвае Карнялюк акалічнасці і дадае, што ранкам перад апошнім канцэртам на «Славянскім базары» ў Віцебску ў яго ад алергіі змяніўся знешні выгляд:
«У мяне вусны былі як у [амерыканскага спевака] Поля Робсана. Вось такія! І зноў «хуткая дапамога». Алергія. У мяне раздзьмула губы. Да вечара, зразумела, яны трохі здзьмуліся, але Поль Робсан [у знешнасці] чытаўся. (…) Я працаваў без «пушак» і так, каб твар не асвятляўся».
Каментары