«U nas fobija žyvoj kamunikacyi. A seks mienš važny, čym dla minułych pakaleńniaŭ». Zumiery adkazvajuć na pretenzii da svajho ładu žyćcia
Zumiery — pakaleńnie, narodžanaje ź siaredziny 1990-ch da pačatku 2010-ch, jano vyrasła ŭ ličbavym śviecie. Chłopcy i dziaŭčaty aktyŭna karystajucca sacsietkami, imknucca da samavyjaŭleńnia i kłapociacca pra svajo mientalnaje zdaroŭje. Ich ličać prahresiŭnymi i śviadomymi, ale nazyvajuć zaležnymi ad hadžetaŭ, niaŭstojlivymi da krytyki, paźbiahajučymi «darosłaha» žyćcia i ludźmi, dla jakich seks nie maje vialikaha značeńnia. «Naša Niva» zapytałasia ŭ pakaleńnia Z, što jany dumajuć pra stereatypy nakont siabie.
Stereatyp №1. Adsutničaje adkaznaść, nie hatovyja pracavać šmat
Hleb Vaškievič, 22 hady, student i tancor:
«Pra adkaznaść ja zhodny amal što na 100%. Naša pakaleńnie nie choča jaje brać. Asabliva heta naziraju pa svaich adnahodkach u ZŠA. Ludzi nie chočuć pačynać stasunki, nazyvajuć heta friends with benefits, situationship (siabroŭstva z vyhadaj, pieravahami, situacyjnyja adnosiny. — NN). Ale nichto nie choča mieć partniora ci partniorku, pra jakich treba budzie kłapacicca.
Ale zusim nie pahadžusia z tym, što naša pakaleńnie nie choča pracavać. My apynulisia ŭ situacyi, kali stali darosłymi paśla pandemii. Ekanamičnaja situacyja ŭ śviecie ciažkaja, tamu niaprosta znajści pracu, asabliva tym, chto z bakałaŭryjatam, mahistraturaj za plačyma».
Hanna, 23 hady, studentka:
«Sprava nie ŭ samich zumierach, a ŭ tym, što ŭ našym śviecie vielmi šmat niavyznačanaści. My napužanyja prykładam našych baćkoŭ. Nichto nie choča 20 hadoŭ pracavać na adnym zavodzie, a paśla ŭ 50 hadoŭ dumać, u čym sens žyćcia i pakutavać ad kryzisu siaredniaha ŭzrostu. Tamu heta nie pra adsutnaść adkaznaści, a pra ekzistencyjny kryzis i depresiju, u nas niama matyvacyi pracavać pa 13 hadzin i dasiahać karjernaha pośpiechu.
Ja nie lublu pracavać šmat. U mianie jość adkaznaść, ale niejak vielmi chutka traču sens taho, što rablu, chočacca źbiehčy».
Luboŭ Łanina, 24 hady, pravaabaronca:
«Maja prafiesija abaviazvaje mianie zrabić prevju, ja abaviazana zmahacca sa stereatypami ŭ svajoj śviadomaści.
A z hetym tezisam ja nie pahadžusia. Liču siabie vielmi adkaznym čałaviekam, u maim atačeńni takich šmat: pracavitych i talenavitych ludziej. Naša pakaleńnie stoadsotkava kłapocicca pra svoj psichałahičny stan, heta lubiać nazyvać lanotaj. Dumaju, što hety stereatyp źviazany z navykam zumieraŭ adpačyvać i trymać work life balance (bałans pamiž pracaj i žyćciom. — NN)».
Mikita Bialevič, 24 hady, błohier:
«Adkaznaść — indyvidualnaja reč. Ja sustrakaŭ jak ludziej 30+, u jakich byli prablemy z adkaznaściu, tak i maładych mieniedžarak, mieniedžaraŭ, jakija spraŭlajucca z zadačami vydatna.
Kali ŭ mianie nie harać dedłajny, to moj pracoŭny dzień — 4-6 hadzin. U paraŭnańni, mabyć, vyhladaje, što zumiery mienš chočuć pracavać. Ale dumaju, što heta banalna źviazana z kłopatam pra siabie, uvahaj. Užo nie kruta chadzić i kazać «voś heta ja siońnia zapachaŭsia, pa 12 sutak biez adpačynku». Čałaviek prosta vyharyć, a paśla jaho daviadziecca zamianiać. Lepš spakojna z kajfam kožny dzień rabić patroški».
Karyna, 25 hadoŭ, mieniedžarka:
«Zumiery ličać, što nivodzin zarobak nie varty taho, kab svoj asabisty čas, jaki ty možaš pravodzić ź blizkimi, tracić na ŭtykańnie ŭ telefon i adkazy pa niejkich pracoŭnych zadačach.
Ale hety tezis sa mnoj nie supadaje, musić, maju milenijalskuju rysu. Na žal, pierapracoŭvaju šmat. I vielmi adkazna staŭlusia da pracy. Kali ź joj niešta nie tak, to heta vielmi mocna ŭpłyvaje na nastroj. Časam adkazvaju na vychodnych na paviedamleńni pa pracy, ale kali tolki heta mnie zručna. Kali staviać umovy, što ja pavinna heta rabić, to zvalniajusia.
Plus zumieraŭ u tym, što jany mohuć rezka źmianić kirunak u žyćci, pajści na zusim novuju dla ich pracu, čym raniej nie zajmalisia. Dla milenijałaŭ heta niecharakterna».
Stereatyp №2. Bajacca žyvoj kamunikacyi, isnujuć doma anłajn
Karyna, 25 hadoŭ, mieniedžarka:
«Z hetym zhodnaja, bolš kamfortna pracavać z domu. Ale ŭ toj ža čas ja b chacieła, kab byŭ hibrydny farmat — prychodzić u ofis, kali jość žadańnie.
Taksama nie lublu telefanavać, asabliva kali niekudy treba dahrukacca. Imknusia takoha maksimalna paźbiahać.
Staranna padychodžu da vybaru ludziej, ź jakimi ja maju znosiny. Ja nie chaču ich mieć z vypadkovymi, jakich nie viedaju — tamu što jany ŭpłyvajuć na moj nastroj. Ciapier u mianie praca, źviazanaja z prodažami, i nam časta treba niešta naviazvać. A ja pa žyćci ŭvohule nie lublu heta rabić. Vielmi niaprosta dajecca».
Hleb Vaškievič, 22 hady, student i tancor:
«Ja ekstraviert, žyvaja kamunikacyja dla mianie vielmi važnaja. Tamu padčas karanavirusa navat mieŭ depresiju.
Ale jak tezis liču jaho pravilnym, u nas jość fobija žyvoj kamunikacyi. Naziraju za svaimi siabrami — kali im telefanuju, jany troški krynžujuć.
Dla nas kamfortniej napisać paviedamleńnie, čym razmaŭlać pa telefonie. Za saboj taksama takoje zaŭvažaju. U kramie, naprykład, chadžu na kasu samaabsłuhoŭvańnia».
Hanna, 23 hady, studentka:
«Hety stereatyp adlustroŭvaje realnaść. Časam adčuvaju, što mnie kamfortniej siadzieć doma i spažyvać niejki miedyjny kantent. Pra hetym u mianie niama prablemy stasavacca ź niejkimi realnymi ludźmi. Kali jość patreba, to idu ŭ kaviarniu ź siabrami, znajomymi. Nie adčuvaju, što zaležnaja ad anłajn-prastory, heta prosta jašče adna realnaść, u jakuju možna źbiehčy».
Luboŭ Łanina, 24 hady, pravaabaronca:
«Nie lublu telefonnyja razmovy, nie viedaju čamu. Lublu pracesy, u jakich možna paźbiehnuć dadatkovaha kantaktu: schadzić na kasu samaabsłuhoŭvańnia, napisać list, a nie zvanić. Zumiery tak robiać, bo vielmi šmat pytańniaŭ vyrašajucca praz kamunikacyju tekstam. Plus u piśmovym vyhladzie jość mahčymaść sto razoŭ padumać, skarektavać paviedamleńnie čatam GPT, rasstavić akcenty. A hołasam heta niečakana — što skazaŭ, toje i skazaŭ.
Pra isnavańnie anłajn nie pahadžusia, bo heta mocna zaležyć ad čałavieka. Heta vielmi źmianiłasia paśla pandemii, ludzi adkryli mahčymaść pracavać doma».
Mikita Bialevič, 24 hady, błohier:
«Kali takoje isnuje, to mnie zdajecca, što pryjšło za milenijałami. Era siadzieć doma anłajn bolš była papularnaja ŭ 2010-ch. A zaraz zumiery i zumierki vielmi šmat robiać niejki varušniak: jość žadańnie niekudy vybiracca, stvarać mierapryjemstvy, chadzić na majstar-kłasy, na piknik na vulicy. Tamu nie pahadžusia z hetym stereatypam, mnie bolš padabajecca ŭžyvuju kamunikavać, čym pierapisvacca ŭ siecivie».
Stereatyp №3. Čullivyja, nie hatovyja da krytyki. Niama samastojnaści, svaje dziejańni ŭzhadniajuć ź psichołaham
Hanna, 23 hady, studentka:
«Heta kłasna, što zumiery čullivyja i razmaŭlajuć ź psichołaham, bo ŭ ich źjaŭlajecca šaniec sapraŭdy daviedacca, jak budavać stasunki ź ludźmi. Prablema starejšaha pakaleńnia, što jany hetaha nie razumiejuć.
Čullivyja ludzi našmat składaniej paddajucca prapahandzie indyvidualizmu. Chutčej, my ruchajemsia ŭ kirunku farmavańnia hramadskaj supolnaści, u jakoj nie kožny sam za siabie, a starajucca žyć razam u hety składany čas».
Luboj Łanina, 24 hady, pravaabaronca:
«Čullivaść — vielmi kłasnaja jakaść zumieraŭ. Ludzi vučacca słuchać siabie, kłapacicca pra siabie, raspaznavać svoj drenny stan.
Ja niekalki hadoŭ uzhadniała svaje dziejańni ź psichołaham. Tolki zaraz adčuvaju, što mahu sama patroški štości rabić. Ale heta žyza (žyćciova. — NN). Vielmi chočacca, kab tvoj terapieŭt ci terapieŭtka padzialili z taboj adkaznaść za niejkaje rašeńnie. A jany ŭsio roŭna nie mohuć hetaha rabić, sam prymaješ».
Mikita Bialevič, 24 hady, błohier:
«U zumieraŭ niama soramu za svaje emocyi. Jany nie bajacca prajaŭlać emocyi, pačućci, vystaŭlać svaje miežy. Jość zumiery, hatovyja da krytyki, prosta časta ludzi krytykaj nazyvajuć abrazu ŭ tvar. Narmalnaja krytyka — nie taksičnaja.
Jak pa mnie, to ŭzhadniać dziejańni ź psichołaham, — heta całkam akiej, kali sam ci sama nie viedaješ, jak pastupić».
Karyna, 25 hadoŭ, mieniedžarka:
«Mnie zdajecca, zumieraŭ vielmi ciažka zakranuć, milenijały našmat bolš adčuvalnyja. Ja vielmi šmat baču tyktokaŭ, dzie ludzi hetaha ŭzrostu raskazvajuć «rabicie jak maha mienš na pracy, žyvicie svajo žyćcio, atrymlivajcie hrošy, nie zvažaj, kali kažuć, što niešta tam nie atrymałasia, jak zvolniać, dyk znojdzieš inšuju pracu».
Pra psichołahaŭ nie zhodnaja. U zumieraŭ, mnie zdajecca, pakul što nie tak šmat hrošaj, kab hłyboka być u psichaterapii i źviazvacca ź im pa kožnym kroku».
Hleb Vaškievič, 22 hady, student i tancor:
«Zdajecca, kožny druhi moj siabar sustrakajecca ź psichołaham. Ale ja b nie skazaŭ, što tut jość niejkaja prablema. Dla našaha pakaleńnia chadzić da psichołaha nie dziŭna. Raniej heta było typu soramna. My prosta kłapocimsia pra svajo mientalnaje zdaroŭje, heta supierklova, što ludzi nie bajacca bolš svaich prablem.
Što datyčycca krytyki, takoje jość, u tym liku ŭ mianie. Ja nie lublu, kali krytykujuć. Ale ja zaŭsiody padzialaju. Jość, naprykład, krytyka ad majho chareohrafa, jaje ŭsprymaju jak štości dobraje, bo jon choča zrabić dla mianie lepš, kłapocicca. A jość krytyka ad hramadstva. Naprykład, kali pra mianie ŭ internecie vyjšaŭ artykuł, u kamientach pisali roznaje, voś na takoje ŭsio roŭna, nie ŭsprymaju jaje».
Stereatyp №4. Redka zajmajucca seksam, stasunki dla ich nie pryjarytet
Hleb Vaškievič, 22 hady, student i tancor:
«Zaŭvažaju, što ŭ maich siabroŭ mała seksualnaj enierhii. Heta źviazana z najaŭnaściu šmat porna ŭ internecie, jość roznyja seks-cacki. Dumaju, što heta hałoŭnyja faktary.
U našaha pakaleńnia jość zapatrabavanaść na OnlyFans. Zumiery zavodziać tam staronki, bo heta sposab zarabić hrošy pry ŭsich ekanamičnych prablemach.
U mianie niašmat seksualnaha vopytu, adzin partnior na miesiac prykładna. Niama takoha, što treba sustrakacca niejki čas. Dla mianie hałoŭnaje — parazmaŭlać z čałaviekam. Bo kali ja pierasplu z čałaviekam, a paśla daviedajusia, što jon łukašyst, — zvanituje potym.
Ja adnošu siabie da ŁHBT-kamjunici, i, kaniečnie, seksualnaja tema ŭ nas bolš raźvitaja. Zaŭvažaju pa znajomych-hiejach, što dla ich seks — heta ŭžo jak ježa. Sustrelisia, pieraspali, razyšlisia. To-bok zumiery zajmajucca seksam, ale toje, što heta ŭžo mienš važna, čym dla minułych pakaleńniaŭ, — fakt».
Karyna, 25 hadoŭ, mieniedžarka:
«Čuła pra taki stereatyp, ale sa mnoj heta nijak nie złučajecca. Mnie seks važny i patrebny, ale, kaniečnie, nie tak, kab z-za hetaha budavać adnosiny. U mianie šmat siabroŭ hetaha ŭzrostu nietradycyjnaj seksualnaj aryjentacyi. Jość para chłopčykaŭ, jakija žyvuć razam, u adnosinach, ale nie zajmajucca seksam. Da ich, mabyć, hety tezis padychodzić».
Luboŭ Łanina, 24 hady, pravaabaronca:
«U mianie šmat znajomych u stasunkach, nie ŭłoŭlivała trend pra toje, što heta niecikava. Naadvarot, chaču zdarovyja stasunki i budavać ich, iści ŭ terapiju, razychodzicca spakojna. Budavać stasunki stała trendam. Mahčyma, praz toje, što zumiery bolš čullivyja, jany adkazna staviacca da vybaru partniora ci partniorki».
Mikita Bialevič, 24 hady, tyktokier:
«Jość adčuvańnie, što reč nie ŭ kolkaści, a ŭ jakaści. My stali bolš kazać pra toje, chto jak lubić, što adčuvaje, što važna. I seks staŭ nie čymści kštałtu abaviazku — kali niavažna, jak vy siabie adčuvajecie (asabliva tyčycca stanu žančyny), — a kantaktam, jaki prynosić maksimalnaje zadavalnieńniem usim. Moža być, jaho stała mienš, ale jon bolš jakasny.
Ad ludziej majho ŭzrostu čuju, što jany ŭ budučyni chočuć zavieści siamju, dziaciej, sabaku, pryvatny dom. Dla zumieraŭ siamja, jak mnie zdajecca, vialikaja kaštoŭnaść. Moža być, heta imknieńnie kampiensavać niedachopy ź dziacinstva. Jano pryjšłosia na pačatak «nulavych», kali baćki sychodzili ź siamiej, hrošaj nie było, damy maleńkija, kajfu mała. I nam, mahčyma, chočacca heta vypravić».
Hanna, 23 hady, studentka:
«Naziraju advarotnaje. Moža być, heta tyčycca zumieraŭ z Zachadu. Maje znajomyja ź Biełarusi amal usie ŭ stasunkach.
Admietnaść zumieraŭ, mnie zdajecca, u tym, što im nie treba stasunki, kab vyrašyć niejkaje ekanamičnaje pytańnie. Stasunki patrebnyja, kab daśledavać siabie, lubić, dziela ŭsich hetych vysokich metaŭ».
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆCimanoŭskaja pra muža ŭ Biełarusi: Nie, ja nie budu siabie vinavacić, kali jaho pasadziać34
Kamientary