«Яна спачатку спужалася і пачала выносіць мяккія прысуды, але пасля ўсё вярнулася на свае кругі». Хто яна — наваполацкая суддзя Балаболава
У паслужным спісе суддзі Зінаіды Балаболавай ёсць выключна цынічныя рашэнні — гэта яе рукамі мучаць жанчыну, якая на школьнай лінейцы выступіла супраць вайны. Яе рашэннямі марынавалі на сутках Вольгу Брыцікаву — за прафсаюзную актыўнасць. Хто ж яна, суддзя Балаболава?
Зінаідзе Балаболавай 56 гадоў. Жанчына доўгі час працуе ў судовай сістэме Віцебскай вобласці: пачала ў Віцебску, а пасля яе перавялі ў Наваполацк.
Балаболава стала вядомая як «ударніца» палітычных прысудаў. Менавіта яна выпісала па 75 сутак арышту актывістам незалежнага прафсаюза «Нафтана» Вользе Брыцікавай і Андрэю Галавырыну. Яна ж трэці раз запар аштрафавала Ганну Тукаву — жанчыну, якая правяла антываенную акцыю на школьнай лінейцы ў Наваполацку — агулам на 7360 рублёў (яе нельга было адправіць на суткі, бо мае 12-гадовую дачку).
Зінаіда судзіла людзей па палітычных справах увесь 2020 год — па звестках zubr.cc, яна прызначыла не менш за 270 сутак і 300 базавых штрафу па палітычных справах. І гэтыя звесткі далёка не поўныя. Так, у гэтую базу не ўключаныя Брыцікава, Галавырын і Тукава, бо іх не пабачылі ў раскладзе судоў.
Судзіла яна і Аляксандра Сакалова, аднаго з арганізатараў стачкама на наваполацкім «Нафтане».
«Яна выдатна разумее, што робіць. На судах не глядзіць на людзей. Балаболава жыве ў страху, — расказвае Сакалоў. — Калі на вуліцы бачыць некага, каго судзіла, то проста пераходзіць на іншы бок. Але яна вядзе толькі адміністрацыйныя справы, а крымінальныя — не».
Расказаў пра Балаболаву і яе колішні калега:
«Прыехала яна з Віцебска, дзе раней працавала судовым выканаўцам. Прыйшла ў суд у 2008 годзе, акурат у той час, калі незалежная судовая сістэма ў Беларусі разбуралася.
Тады ўжо ад суддзяў пачалі патрабаваць, каб яны выносілі рашэнні на карысць дзяржаўных органаў ці, да прыкладу, «прэсавалі» прадпрымальнікаў рукамі працаўнікоў суда і рабілі іншыя ганебныя рэчы. Трэба было або быць чэрствым чалавекам, або закінуць сумленне пад плінтус — і, здаецца, у Балаболавай гэта добра атрымалася. Цяпер суды ўвогуле ператварыліся ў выканаўчыя органы, якія проста выконваюць загады супрацоўнікаў сілавых структур.
Працаваць з Балаболавай было цяжка, бо яна не толькі не ведала шмат чаго ў заканадаўстве, але і не ведала, дзе знайсці тую ці іншую норму закона, як яе прымяніць. Яна часам нават не разумела сутнасці справаў.
Некалі ў судзе не было падзелу, і ўсе вялі справы і крымінальныя, і грамадзянскія, і адміністрацыйныя. Але з ёй так не атрымалася,
з абласнога суда крычалі: «Каго вы ўзялі на працу?» Пасля гэтага яе перавялі толькі на адміністрацыйныя справы, мяркуючы па ўсім, так ёсць і дагэтуль.
Свайго меркавання яна не мае і ўсё прымае, як кажуць, пад казырок, працуе па шаблоне. Тады мы абмяркоўвалі, што, магчыма, нешта зменіцца з досведам, але нічога, відаць, не змянілася.
У першыя тыдні пратэстаў, як сталі разглядаць жорстка адміністрацыйныя справы, яе партрэты павесілі і праткнулі іголкай ці нечым такім. Яна спачатку вельмі спужалася і пачала выносіць больш мяккія прысуды, але пасля яе пераканалі, што ёй нічога не пагражае, і ўсё вярнулася на свае кругі».
Балаболава — гэта ідэальны выканаўца чужой волі, лічыць яе былы калега. І згадвае камічную гісторыю.
«Старшынёй суда туды назначылі Алену Верташонак. Але прозвішча па мужу ў яе Балаболкіна, і ёй загадалі змяніць прозвішча, маўляў, як так, Балаболкіна — і старшыня суда.
А калі прыйшла Балаболава, то ёй дазволілі працаваць са сваім прозвішчам, і Верташонак на яе крыўдзілася, што яе прымусілі змяніць прозвішча, а Балаболаву — не. Але, канечне, вясёлы быў бы тандэм Балаболкінай і Балаболавай у Наваполацкім судзе».
Але Зінаіда не адна ў сям'і Балаболавых служыць сістэме.
Былы муж суддзі (хоць афіцыйна яны не разведзеныя), 57-гадовы Уладзімір, раней быў вайскоўцам. Але аднойчы трапіў у скандал: у 2005 годзе на яго завялі крымінальную справу за падробку дакументаў ці іх продаж. Праўда, пакаранне яму прызначылі лаяльнае — штраф 765 тысяч рублёў (355 даляраў па тагачасным курсе).
Вядома, што Уладзімір з 2004 года меў ІП і займаўся лесанарыхтоўкай. Але, відаць, бізнэс закрыўся, і з 2013 года ён пайшоў у таксі, але і гэтае ІП закрылася ў 2016 годзе.
У ліпені 2022-га ён адкрыў новы бізнэс — гандлюе адзеннем і абуткам.
Зінаіда і Уладзімір маюць дзвюх дачок. Адна з іх, Вольга, пайшла па шляху маці і стала памочніцай пракурора ў Віцебску — судзімасць бацькі гэтаму не перашкодзіла.
Упершыню мясцовыя медыя згадваюць Вольгу ў 2016 годзе. Тады яна дапамагла затрымаць чалавека, які рабаваў мінака. За гэта ёй аб'явілі пісьмовую падзяку.
Але ў 2020-м яна, як і маці, не грэбавала ўдзельнічаць у палітычным пераследзе. У снежні 2020 года яна запрасіла для аднаго з палітвязняў чатыры з паловай гады калоніі. Іншага пры яе пасрэдніцтве асудзілі на два гады калоніі, а яшчэ аднаго — на паўтара года хіміі.
У нейкі момант дзяржаўныя СМІ перасталі называць імёны пракурораў (памятаеце выпадак, калі людзі адмовіліся здаць кватэру пракурорцы Касьянчык?). Але няма падставаў меркаваць, што Вольга Балаболава раскаялася ў саўдзеле ў масавых рэпрэсіях.
«Наша Нiва» — бастыён беларушчыны
ПАДТРЫМАЦЬ«Лукашэнка нічога не атрымаў за гэты абмен». Па палітвязняў у Мінск прыязджаў супрацоўнік Дзярждэпа Крыс Сміт6
Каментары